Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

ΚΡΕΠΕΣ ΜΕ ΣΠΙΤΙΚΗ ΦΟΥΝΤΟΥΚΟΠΑΣΤΑ

     Μικροί και μεγάλοι τις λατρεύουν και τις εξαφανίζουν στο πι και φι.Μετά γλυκαίνουν οι καρδιές και σπάνε κάτι χαμόγελα πασαλιμένα με σοκολάτα και τα ματάκια τους σου λένε:" είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου "και εσύ λιώνεις σαν την κουβερτούρα στο μπεν μαρί.Αλλά αυτό κρατάει τόσο λίγο, όταν απομακρυνθούν από την κουζίνα και  την αντικρίσεις κοκκινίζεις σαν αστακός και χτυπιέσαι σαν το χταπόδι στα βράχια.Άσε οι σκέψεις που σου ανεβαίνουν στο  στόμα :"δούλα με καταντήσατε..." αλλά τις καταπίνεις για να μη χαλάσεις την πρώτη εικόνα.
   Σήμερα όμως κάνω κρέπες για να χλαρώσω από την ένταση που νιώθω μεταξύ σχολείου,ωδείου και φροντιστηρίου,τα δρομολόγια με το αυτοκίνητο πάνω ,κάτω,με παιδιά ,χωρίς παιδιά....Και ο λόγος που το μοιράζομαι μαζί σας είναι ότι επιχείρησα να φτιάξω δική μου μερέντα που έγινε πολύ νόστιμη,γι΄αυτό πάρτε χαρτί και μολύβι....ή αν δε βαριέστε περάστε από την πόρτα μου να μου κάνετε παρέα .Έχουμε λοιπόν και λέμε για τις κρέπες χρειαζόμαστε
2 ποτήρια γάλα
2 ποτήρια αλεύρι
1 κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη
1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
 1 κουταλάκι του γλυκού μπέκιν
3 αυγά
2 κουταλιές της σούπας βούτυρο
λίγο κονιάκ η λικέρ προαιρετικά
Ανακατεύουμε όλα τα υλικά και σε αντικολλητικό τηγάνι βάζουμε με κουτάλα την ποσότητα που χρειάζεται για να γεμίσει ο πάτος .Γυρίζουμε και ψήνουμε  από την άλλη ,θέλει λίγο προσοχή να μη μας χαλάσει.Πάμε να κάνουμε τη μερέντα .Εγώ την έκανα πρώτα για να προλάβει να σταθεί λίγο στο ψυγείο.
1 ζαχαρούχο γάλα
130 gr κουβερτούρα
150gr βούτυρο
4  κουταλιές της  σούπας κακάο
250 gr τριμμένα φουντούκια
Λιώνουμε το βούτυρο με την κουβερτούρα και ανακατεύουμε με τα υπόλοιπα υλικά.Αφήνουμε λίγο στο ψυγείο και αλείφουμε την κρέπα.Ή τη διπλώσουμε  στα δύο ή την τυλίξουμε την ίδια γεύση έχει.


Ορίστε από το φτωχικό μας μπας και πάνε κάτω τα φαρμάκια.

Σάββατο 24 Μαΐου 2014

ΤΑΡΤΑ ΚΑΙ ΠΙΤΑΚΙΑ

   Καλημέρα !
  Το βιολογικό μου ρολόι με ξύπνησε στην ώρα μου ,γι΄αυτό θα λύσω όλες τις απορίες των αναγνωστών μου πριν προλάβουν να τις εκφράσουν.Τη συνταγή για την τάρτα ή φρουτότουρτα την πήρα από τη μαμά μου και έχει ως εξής .
Παντεσπάνι
  • 240gr ζάχαρη
  • 280gr αλέυρι 
  •  6 αυγά
  •  Το ξύσμα και το χυμό ενός λεμονιού
  •  1 μπέκιν
  • 6 κουταλιές της σούπας βραστό νερό
   
Από τα αυγά χωρίζουμε τους κρόκους από τα ασπράδια και χτυπάμε τα ασπράδια σφιχτή μαρέγκα.Σε άλλο μέρος ανακατεύουμε  καλά τους κρόκους , με τη ζάχαρη ,το αλεύρι ,το μπέκιν,το λεμόνι και το νερό.Βάζουμε τη μαρέγκα στο τέλος και ανακατεύουμε με τη σπάπατουλα απαλά για να μη φύγει ο αέρας από τη μαρέγκα.Αδειάζουμε σε ταψάκι στρόγγυλο που έχουμε βουτυρώσει και αλευρώσει.Εγώ έψησα   στους 210 βαθμούς στις αντιστάσεις περίπου 40 λεπτά,αλλά εξαρτάται από το φούρνο και καλό είναι να το παρακολουθείτε (κάντε το τεστ με την οδοντογλυφίδα).
   Αφού ψηθεί το αναποδογυρίζουμε σε μια πιατέλα και το χωρίζουμε σε δύο κομμάτια.Για ευκολία πήρα την κρέμα ζαχαροπλαστικής στιγμής  Γιώτης .Είναι σκόνη που χτυπάς με κρύο γάλα.Μοίρασα την κρέμα στις δυο βάσεις και στολίζουμε με ότι φρούτα τραβάει η όρεξή μας .Μπορείτε αν σας αρέσει να σιροπιάσετε το παντεσπάνι πριν βάλετε την κρέμα.Τέλος κάνουμε με ζελατίνη,ζάχαρη, νερό και λίγο χρώμα  το  γλάσο και περιχύνουμε πάνω από τα φρούτα.
     Σήμερα  έχω κέφια  γι΄αυτό θα μοιραστώ μαζί σας και τη συνταγή  με τα λουκανοπιτάκια.Την έχω πάρει από τη γιαγιά μου .Η συνταγή κανονικά λέει τυροπιτάκια ,αλλά επειδή στα παιδιά μου αρέσουν τα λουκανικάκια  άλλαξα απλώς τη γέμιση.Με τον ίδιο τρόπο  μπορείτε να βάλετε μέσα ότι θέλετε όπως πατάτα,κασέρι ντομάτα,πιπεριά κ.λ.π.

  Ζύμη για τυροπιτάκια της γιαγιάς
1 ποτήρι γάλα
3/4 του ποτηριού λάδι
μαγιά
μισό μπέκιν
1 αυγό
1κουταλάκι γλυκού ζάχαρη
1 κουταλάκι γλυκού ξύδι
λίγο αλάτι
αλεύρι όσο πάρει
Ξέρω ,αυτό το "όσο πάρει" στις παλιές συνταγές  δε βοηθάει .Βάζετε αλεύρι μέχρι να μην κολλάει  η ζύμη στα χέρια σας.Αφήνουμε το ζυμαράκι μας να ξεκουραστεί και όταν φουσκώσει το χωρίζουμε σε τέσσερα κομμάτια.Πλάθουμε μπαλάκια και ανοίγουμε φύλλο που το κόβουμε στα οχτώ.Στην άκρη βάζουμε τη γέμιση και τυλίγουμε .Αλοίφουμε με αυγό και ψήνουμε .
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ!

      Είχες τα γενέθλιά σου και μου θύμησες ένα Μάη πριν από .... τόσα χρόνια, δεν μπορώ να μετράω.Στο χωριό μια τούρτα έτσι απλά,κάτω από την κούνια και εμείς .Έκανα flashback και άνοιξα τα σεντούκια από το χτονοντούλαπό μου. Έψαξα σε σκονισμένα ράφια, σκάλισα μνήμες ξεθωριασμένες και ορίστε τι βρήκα.Κάτι λίγο από αυτό που είμασταν κάποτε...

   Δε μου έφτασε όμως αυτό.Δεν ήθελα μόνο να συγκινηθώ.Αυτό το καταφέρνω και με μια σκέψη.Ήθελα να χαμογελάσω .Πιο σωστά θέλω να χαμογελάμε με αυτά τα ωραία που μπορέσαμε,που επιδιώξαμε, που είχαμε την τύχη  να έχουμε ζήσει.Έλα μη μου κλαις και μη μου στεναχωριέσαι...Σου έχω μια έκλπληξη.....
  Λοιπόν το ρολόι λέει 2:23 π.μ.και εγώ είμαι ακόμα  εδώ.Τι έκανα με το που κλέισαμε το τηλέφωνο;Σου έφτιαξα όχι μία αλλά δύο τάρτες, ίδιες με αυτές του χωριού.
  Έστρωσα το τραπεζομάντηλο, στόλισα το τραπέζι με γιασεμί από τον κήπο, έβγαλα "το καλό μου σερβίτσιο",όπως παλιά και ορίστε το αποτέλεσμα...
Βλέπεις ;Ετοίμασα και λουκανοπιτάκια.Να έχουμε και αλμυρά με τα γλυκά μας.Την επόμενη φορά θα γράψω τις συνταγές αφού προνόησα και έβγαλα φωτογραφίες.Όλα φτιαγμένα από τα χεράκια μου για να σου ευχηθώ "τα καλύτερα να είναι αυτά που θα ΄ρθουν".
   
Καλημέρα Δέσποινα, Ειρήνη,Σπυριδούλα,Χριστίνα,Γιωργία,Βίβιαν,Χριστίνα, Μαίρη,Κατερίνα,Μυρσίνη,Γιάννη,Κώστα....Καλημέρα φίλοι μου όπου κι αν  είστε.Εγώ πάω για ύπνο τώρα ...ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!

Τρίτη 20 Μαΐου 2014

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ...

  Εργασίες πρέπει να παραδωθούν,αποτελέσματα έρευνας να αξιολογηθούν,γιορτές να προετοιμαστούν,να προγραμματιστούν και να εκτελεστούν,εξετάσεις, χαρτούρα,εγγραφές,απολογισμός,σπίτι(...)παιδιά(...).  Τι κάνω όταν σε αυτά προκύπτουν  νέα δεδομένα;Τόσες ανοιχτά μέτωπα πώς να τα διαχειριστώ;Πόσα να αντέξω η γυναίκα;Μόνο στην ιδέα των διακοπών που πλησιάζουν παίρνω μια ανάσα ααααχ... και ξανά προς τη "δόξα" τραβώ.
   Λοιπόν σήμερα που έχω όρεξη θα σας πω πώς διαχειρίζομαι τα "πολλαπλά ερεθίσματα" με αργές σίγουρες και μελετημένες κινήσεις.Κάτι σαν να λέμε  "πέντε βήματα για να προλάβετε την κρίση πανικού"; ή "Εξι πράγματα που πρέπει να κάνετε για να μην πνιγείτε από το φόρτο εργασίας"; 
   Πρώτα κάνω στα γρήγορα ένα ξεσκαρτάρισμα.Χωρίζω αυτά που πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν από αυτά που μπορούν να γίνουν λίγο αργότερα.Παράδειγμα δεν γίνεται να μην μαγειρέψω.Εμένα θα φάνε! Όμως οι δουλειές του κήπου μπορούν να περιμένουν.Τι θα συμβεί;Το πολύ πολύ ο παράδεισος να γίνει ζούγκλα και......μαύρο φίδι που με έφαγε.Βέβαια πάλι εγώ θα τα κάνω  αλλά δε βαριέσαι.Κάνω πως δεν τα βλέπω.
    Στη συνέχεια αν δω πως  ακόμα βαραίνει η ζυγαριά σε αυτά που πρέπει να γίνουν,με πιάνει πανικός τρέχω γύρω γύρω στο δωμάτιο και  ουρλιάζω "δεν προλαβαίνω ,δεν προλαβαίνω,βοήθεια σώστε με"; Όχι! Γιατί πρώτον δε θα μου δώσει κανείς σημασία και δεύτερον γιατί  τέτοιες σπασμωδικές  κινήσεις καίνε τα εγκεφαλικά μου κύτταρα και μου σπαταλάνε πολύτιμο χρόνο.Αυτό που με βοηθάει είναι η αποστασιοποίηση.Βγαίνω από το πρόβλημα και βρίσκω τη λύση από ψηλά,απ΄τον Κορύλοβο,το Φαλακρό και το Παγγαίο μου κάνει.Κοιτάζω από μακριά και κινώ τα νήματα ως μαριονετίστας στο δικό μου έργο.Ξέρω  δεν είναι εύκολο αλλά βοηθάει.
   
     Για την επόμενη κίνηση βασική προϋπόθεση είναι η ικανότητα " κάνω ταυτόχρονα πολλά πράγματα μαζί". Νομίζω πως σε αυτό είμαστε καλές οι περισσότερες γυναίκες.Τέλος πάντων δε θα το αναλύσω αυτό εδώ,όμως εγώ μπορώ και αυτό κάνω.Μπορώ άλλα να γράφω στον υπολογιστή, άλλα να ακούω  και άλλα να σκέφτομαι.Ταυτόχρονα να υπαγορεύω την ορθογραφία του γιου μου,να μαγειρεύω και στο ενδιάμεσο πήγαινε έλα να συμμαζεύω γύρω μου.Στα δρομολόγια μεταξύ φροντιστηρίου,γυμναστηρίου και σεμιναρίου εκτελώ κοινωνικά καθήκοντα εκτέλεσης, επίσκεψης και τηλεφωνικής επικοινωνίας,καθώς και ψώνια ημέρας για την ομαλή λειτουργία της καθημερινότητας.Βέβαια αυτό είναι καλό και κακό ταυτόχρονα.Καλό γιατί επιμηκύνεται το εικοσιτετράωρο.Εικοσιτέσσερις ώρες μόνο η μέρα;Έλεος !Δεν προλαβαίνουμε!Για τους άντρες φτάνει.Μια δουλειά ,ένα αμάξι , έναν καφέ,τους περισσεύει χρόνος για έναν υπνάκο το μεσημέρι και για παρατηρήσεις το απόγευμα .Είναι όμως και κακό γιατί μόλις σε πάρουν μυρωδιά οι γύρω σου ότι μπορείς, σου φορτώνουν  άλλα τόσα.Και αν μάλιστα είσαι από αυτούς που δεν έχεις μάθει να λες ΟΧΙ την έβαψες! Λοιπόν ανακεφαλαιώνουμε.Αν έχεις  αυτήν την δυνατότητα την εφαρμόζεις, αν όχι προχωράμε στο επόμενο βήμα.
    Κάνω κάτι άλλο από τα προγραμματισμένα .Όχι μια επιπλέον δουλειά αγγαρεία ,αλλά κάτι που γουστάρω.Βρίσκοντας λίγο χρόνο για αυτήν τη δράση που λειτουργεί σαν αγχολυτικό, έρχονται οι ισορροπίες μέσα μου, καθαρίζει το μυαλό μου και γεμίζω ενέργεια.Αυτό μπορεί να είναι πλέξιμο ή κέντημα,ζωγραφική ή κηροπλαστική,καθάρισμα μπάνιου ή τακτοποίηση γραφείου,μια βόλτα με φίλους για χαλάρωση(εδώ βοηθάει λίγο τσιπουράκι) και πολλές δόσεις γέλιου.Κάντε ότι σας ευχαριστεί και σας κάνει να νίωθετε πιο καλά.
    Τέλος  συνηθίζω να μιλάω στον εαυτό μου του λέω και του ξαναλέω πως θα τα καταφέρω και πως όλα θα πάνε καλά.Προσοχή !Από μέσα σας!
  Σας έδωσα λοιπόν μετράω ...πέντε βήματα και ο  θεός βοηθός.Αν δεν τα έγραφα ούτε  και εγώ θα ήξερα τι  κάνω.Ήρθε η ώρα να βάλω τελεία,να μαζέψω τα χαρτιά μου,να ετοιμάσω φαγητό για αύριο,να κάνω δοκιμαστικό(ντύνω τον κακό λύκο για να βγει για κυνήγι),να τσεκάρω ,να μαζέψω ,να βάλω φωνές ,να γίνω κακιά,να πάρω παυσίπονο και καλή συνέχεια........!!!

Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Σήμερα  θα είναι μια υπέροχη μέρα!!!!
Ξύπνησα με πολύ θετική διάθεση και έχω σκοπό να την κρατήσω ,να μην την αφήσω να μου φύγει.
Έχω πάθει ένα κόλλημα με αυτήν την υπέροχη μουσική  του Σπανουδάκη.


    Την ακούω ξανά και ξανά ,δεν μπορώ να σταματήσω.Ξαφνικά νιώθω απέραντη αγάπη για όλους, νιώθω ότι όλα τα μπορώ ,όλα  θα τα καταφέρω και μου  είναι αδύνατον να σταματήσω να χορεύω με αυτόν τον υπέροχο ρυθμό που έχει μέσα του ζωηράδα παιχνιδιάρικη μικρού παιδιού,λίγο μυστήριο, και πολύ Ελλάδα.Είναι πολλά παιδιά που βγαίνουν   σιγά και διστακτικά έξω να παίξουν αλλά γρήγορα γίνονται χείμαρρος ,γεμίζουν τις γειτονιές με τις φωνές τους ,τις σκανταλιές τους με αυτά που λέμε τα παλιά παραδοσιακά παιχνίδια.Ναι αυτό είναι: παιδιά ,στους δρόμους να παίζουν και να χορεύουν.Και όλο να βγαίνουν από τον  εικονικό τους κόσμο και άλλα  και άλλα παιδιά και να ανακαλύπτουν την πραγματικότητα.
   Καλή σας μέρα φίλοι μου!
   Πιστέψτε το ,σήμερα θα είναι μια υπέροχη μέρα.
   Μόλις ανακάλυψα πως είναι ώρα για χαρά και εργασία!
   Σας αφήνω ...μια καινούρια περιπέτεια ξεκινάει................... 

Κυριακή 11 Μαΐου 2014

ΓΙΟΡΤΗ ΜΗΤΕΡΑΣ

Ξημέρωσε μέρα γιορτής  για τις μανούλες όλου του κόσμου.

Χρόνια μας πολλά!
Να είναι καλά τα παιδάκια μας!

Να είμαστε καλά για να αντέχουμε όσα δύσκολα κι αν βρεθούν στο δρόμο μας.
Σήμερα μέρα χαράς λοιπόν θέλω να σκεφτώ μόνο  θετικά.Ο καιρός σε αντίθεση με το χθεσινό μου φτιάχνει το κέφι και επειδή η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται...όλα θα πάνε καλά!Είναι Κυριακή αλλά δεν έχει χωριό σήμερα γιατί η δικιά μου μαμά είναι ταξίδι.

Καλά να περνάς μαμά! !!Χρόνια σου πολλά !!!

   5:00 το πρωί σήμερα είχαμε εγερτήριο γιατί το παλικάρι μας συμμετέχει στους αγώνες "ΛΕΥΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ".Δεν ξέχασε όμως να μου ευχηθεί με το δικό του τρόπο.Με μια όμορφη καρτούλα που  φτιάξανε στο σχολείο.Να΄ναι καλά και όλες οι δασκάλες που δεν αφήνουν αυτή τη γιορτή να περάσει απαρατήρητη.
   Όλη αυτή τη βδομάδα επικράτησε στο διαδίκτυο πανωλεθρία.Άρθρα για την καλύτερη μαμά του κόσμου ,αφιερώματα ,παρουσιάσεις ,κατασκευές, κάρτες και δώρα  για τη σούπερ μαμά.Ε!Και σαν μέση Ελληνίδα μαμά κι εγώ έριξα μια ματιά...  -ανάσα δεν πήρα-   αφού τελείωσα δεν μπορούσα παρά να κάνω την αυτοκριτική μου.
  Εντάξει όπως όλες τις μαμάδες έτσι  και εγώ κάνω το καλύτερο δυνατό για τα παιδιά μου.Τα αγαπάω και τα φροντίζω.Τι γνώμη όμως έχουν τα παιδιά μου για τη μαμά τους ;Αντέχω να την ακούσω;
    Εκτός από την αγκαλιά, το φιλάκι και το χρόνια πολλά μαμά που θα μου δώσουν  ξέρω περίπου και τα λόγια που δεν λέγονται.Είναι κάπως έτσι:
"Μαμά μου είσαι καλή ,αλλά οι μαμάδες των φίλων μας είναι καλύτερες γιατί τους αφήνουν να βγαίνουν έξω πιο συχνά και να κάθονται μέχρι αργά το βράδυ  -το πρωί-.
Το πρωί δεν θέλω να λες σαράντα φορές "Ξύπνα" είναι σπαστικό.Αφού έτσι κι αλλιώς ξυπνάω.Αν γινόταν να σταματήσει η μουρμούρα "μαζέψτε τα ρούχα  σας,φτιάξτε το δωμάτιό σας  και μη μου αφήνετε την κουζίνα άνω κάτω" ,θα ήσουν λίγο καλύτερη.
 Ακόμα καλύτερη θα γινόσουν αν δεν μας μίλαγες καθόλου για το διάβασμα και το σχολείο.Α!Και κάτι ακόμα .Θα ήσουν σούπερ αν το μενού έλεγε πιο συχνά κεφτεδάκια με πατάτες τηγανητές,μακαρόνια  -ας είναι και παστίτσιο-   σάντουιτς,πίτσες και κρέπες από έξω. "
   Γελάτε ;....Τώρα θα πείτε :
-Ναι μαμά .Εσύ όλα τα ξέρεις ,μέχρι και αυτά που σκεφτόμαστε.
Ναι με κάποιο μαγικό τρόπο  η κάθε μαμά γνωρίζει τις σκέψεις των παιδιών της κατά προσέγγιση βέβαια.Η κάθε μια θέλει να προλάβει να μην πέσει ,να μη χτυπήσει  και να μην πονέσει το παιδάκι της  -λάθος βέβαια-  αλλά αυτή είναι η φύση της.Και μια που σαν μανούλα υποψιάζομαι αυτά που δε λέγονται, θα σας πω και για όσα θα συμβούν .
-Όπα! Και μελλοντολόγος η μαμά!
  Ξέρω πως μ΄αγαπάτε και παρά τις αρνητικές σκέψεις  όσο θα περνάει ο καιρός θα καταλαβαίνετε καλύτερα αυτήν την αγάπη.Όχι πιο πολύ ή πιο λίγο...αλλά διαφορετικά.
Ξέρω πως  η δική μου αγάπη όσο θα  περνάει ο καιρός θα πολλαπλασιάζεται και δεν θα έχει τέρμα .
Θα γράψω και κάτι για τον μικρό γιατί συνέχεια με ρωτάει .
ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ  ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΜΑΡΩΝΩ!!!!

Άντε τώρα  μανούλες του κόσμου  σας αφήνω να χαρείτε τη γιορτή γιατί έχω να  μαγειρέψω -και στις γιορτές πεινάνε -  και να σιδερώσω ένα βουνό "αγάπη".


Τετάρτη 7 Μαΐου 2014

ΕΧΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ...



   Αυτός ο καιρός που δεν αποφασίζει προς τα που θέλει να πάει μοιάζει με παιδάκι που  χάθηκε.Ψάχνει να βρει αγαπημένα του πρόσωπα από εδώ, από εκεί,προς τα πάνω ,προς τα κάτω, αλλά πουθενά. Το πρωί ξεκινάει με την όπισθεν.Φοράω τα γκρι μου χειμωνιάτικα και ξεκινώ για τη δουλειά σφιγμένα.Όταν έρθει μεσημέρι μπαίνω με ανακούφιση στο αυτοκίνητο που έχει λουστεί  στον ήλιο και ξεδιπλώνομαι στη γλυκιά του ζέστη.Δεν προλαβαίνω να στρίψω στη γωνία και πνίγομαι.Πάω να ανοίξω το παράθυρο για να μπει μια στάλα δροσιάς και βλέπω στην άλλη άκρη  τον ουρανό να χαμηλώνει σκούρος μπλε,γριζόμαυρος δράκος να πλησιάζει απειλητικά..Πού βρίσκομαι;Σε ποια χώρα;Από το παράθυρο της κουζίνας με αγκαλιάζουν παιχνιδιάρικα οι ηλιαχτίδες .Η μπαλκονόπορτα του υπνοδωματίου χτυπιέται από σταγόνες βροχής.Τουλάχιστον θα δούμε το  ουράνιο τόξο.Το ψάχνω μα δεν το βρίσκω.Τι γίνεται βρε παιδιά; Λέτε να δούμε και χιόνι Μάη μήνα;Ε!Πάει ο καιρός τρελάθηκε!Αυτό είναι σίγουρο.Εμείς πως θα τη βγάλουμε καθαρή δεν ξέρω.
      Απ΄την άλλη εγώ έχω ρυθμίσει όλες τις λειτουργίες μου για τον ερχομό του καλοκαιριού.Το περιμένω, το καρτερώ, το λαχταρώ .Ό,τι τρέλες και να μου κάνεις παλιόπαιδο εγώ θα φορέσω τα καλοκαιρινά μου χαμόγελα  και την καλοκαιρινή μου διάθεση.Τη μέρα ετούτη που θα βγει ελπίζω να φύγουν τα παράξενα καμώματα του παιχνιδιάρη καιρού.Να φύγουν όλα τα στραβά και τα ανάποδα.Να βγάλω το καλώδιο από τη μπρίζα και η ώρα να αρχίσει να κυλάει πιο αργά.Να τεντωθώ χαλαρά ,να κάτσω σε τρεις πολυθρόνες να βρεθώ με τους φίλους μου,να θυμηθούμε ,να γελάσουμε ,να ξεκαρδιστούμε,να πονέσει η κοιλιά μας από τα γέλια ,να δακρύσουμε .Να πέσουμε κάτω από τα αστέρια χίλιοι καλοί να χωρέσουμε σε μια στάλα σπίτι .Εκεί που ξεχειλίζει η ανεμελιά και η ξεγνοιασιά των αλλοτινών μας χρόνων.Εκεί που είναι καλοκαίρι.
   Σαν μικρό παιδί και εγώ τώρα σκούζω.Με έχει πιάσει μια ανυπομονησία.Δεν μπορώ να περιμένω άλλο .Δεν κρατιέμαι................

Σάββατο 3 Μαΐου 2014

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ...

    Εκεί στην αρχή της χρονιάς μου έγινε  η πρόταση και εγώ απλά δέχτηκα.Έτσι από τη μια στιγμή στην άλλη,  από το νηπιαγωγείο μεταπήδησα  στην έκτη δημοτικού .Να βρίσκομαι με  εκτάκια,να γνωριζόμαστε, να παίζουμε, να αστειευόμαστε. Είμαι εγώ, είσαι εσύ,είναι αυτοί ...είμαστε όλοι μαζί μια ομάδα.
   Αλήθεια παίζουν τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία;Ναι! Παίζουν !Αλλά τι παιχνίδια;Στα ομαδικά παιχνίδια της αυλής με την μπάλα,στο κυνηγητό,στο κρυφτό έχουν μπει κινητές  οθόνες  όλων των μεγεθών με παιχνίδια τα περισσότερα άγνωστα σε εμάς τους "κάπως" μεγαλύτερους.Αλλά δε λέω κάτι που δεν ξέρουμε ήδη.
  Αλήθεια παραμύθια  ακούνε;Είναι αρκετά μεγάλα -νομίζουν -   για  παραμύθια  ,αλλά έχουν τόσα ακόμα να μάθουν από αυτά !!!Και επειδή με τα παραμύθια νιώθω πιο καλά ,άρχισα  με το "μια φορά κι έναν καιρό..." και το ταξίδι ξεκίνησε και όλους μαζί, μας πήγε σε ένα παλάτι όπου φυσικά ζούσαν ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα. Πρωτότυπο;Καθόλου.Όταν όμως έχεις να κάνεις με παιδιά το απλό γίνεται περίπλοκο,το γνωστό  άγνωστο, το σοβαρό αστείο και πράγματα παράξενα αρχίζουν να συμβαίνουν.
   Εκεί στο δάσος δίπλα στο παλιό αδαμαντωρυχείο, να ένα σπιτάκι κουκλίστικο.Οι κοντοί ψηλώνουν,πόδια βατράχου ,φτερά νυχτερίδας και πουκάμισο φιδιού κάνουν το δηλητήριο για αυτήν που θέλουν να ξεκάνουν.Αυτοί που έχουν μέσα τους την κακία αποκτούν "καλία"(όπως είχε πει κάποτε  η μικρή μου Ευρώπη)και μια αληθινή αγάπη γεννιέται.
  Αλήθεια πιστεύουν τα παιδιά στη μαγεία;Νομίζω πως πιστεύουν μόνο ότι βλέπουν αλλά ,θα΄θελαν  να υπάρχει στη ζωή τους και αυτό το μαγικό στοιχείο.Τι κρίμα που δεν ξέρουν πως ότι πιστεύεις με όλη σου την ύπαρξη  μπορεί να συμβεί.Έτσι ένας συνηθισμένος  καθρέφτης  που δείχνει τα πράγματα όπως είναι όταν καθρεφτίζονται μπροστά του ,γίνεται κάποτε  μαγικός ίσως γιατί αυτό που βλέπουμε δεν μας αρέσει....
  Τι λέω ;Αυτό που θέλω να πω είναι πως είναι ωραίο να είσαι παιδί .Χαίρομαι που αυτά τα παιδιά με βάλανε στην παρέα τους και μ΄αφήνουν να τους λέω παραμύθια.Που απογειώνουν το παραμύθι το πάνε σε άλλη διάσταση αλλά με αφήνουν και μένα να ταξιδέψω μαζί τους.Που του βάζουνε χρώματα και με αφήνουν και μένα να κρατήσω λίγο το πινέλο.Που του δίνουν κίνηση και με αφήνουν και μένα να ονειρεύομαι.
   Βέβαια εδώ το ζητούμενο είναι αυτό το ταξίδι να παρουσιαστεί μπροστά σε κοινό από γονείς και παιδιά στην μικρή μας πόλη λίγο πριν κλείσουν τα σχολεία.Να  βγει το παραμύθι προς τα έξω,να παραμυθιάσουμε και άλλους ,να δείξουμε ...ή να εκτεθούμε ,να μας χειροκροτήσουνε και ίσως να προβληθούμε...Και μόνο στην ιδέα  με πιάνει ταραχή. Λοιπόν αυτές τις ενοχλητικές σκέψεις εκπαιδεύομαι να τις διώχνω μακριά.Αν και ξανάρχονται επαναλαμβάνω τη διαδικασία "γρήγορη εκκένωση του εγκεφάλου".    
  Αλλά τι να κάνουμε,όπως όλα τα παραμύθια έτσι κι αυτό θα έχει το τέλος του.
Είμαι σίγουρη πως όλα θα πάνε καλά. Κάτι μέσα μου ,μου λέει πως οι άλλοι θα ζήσουν καλά, αλλά εμείς καλύτερα!