Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΕΛΟΣ?

Να ΄μαι και  πάλι εδώ!
Πού θα πήγαινα άλλωστε;
   Από τη μια μου βάλανε φρένο στα παραμύθια μου.
Αν δεν αρέσουν δε μπορώ να τα ονειρεύομαι. Από την άλλη ζούσα μέσα κι έξω όλον αυτόν τον καιρό στους ρυθμούς του Τριγωνοψαρούλη.Πάλι παραμυθιαζόμουν θα μου πείτε...Ναι κατά κάποιον τρόπο.Αυτό που με έκανε να εμπλακώ ήταν το "κερασάκι" Μαύρο θέατρο!!!!!!!!!!

   Τι ξέρω εγώ από μαύρο θέατρο; Όχι πολλά, σκόρπια πράγματα. Θυμάμαι όμως τη μοναδική φορά που είχα την ευκαιρία να το παρακολουθήσω από κοντά. Μαγεύτηκα!!! Και να ξέρεται ένας άνθρωπος που ζει στα παραμύθια δύσκολα εντυπωσιάζεται. Τον ίδιο χρόνο πειραματίστηκα στη δουλειά μου φυσικά. Χριστουγεννιάτικη και καλοκαιρινή γιορτή έπεσα με τα μούτρα για Μαύρο θέατρο.

 Και η ζωή συνέχισε να περνά ώσπου σε έναν καφέ μαθαίνω πως η κουκλοθεατρική ομάδα επιθυμεί να το τολμήσει και δεν έχασα ευκαιρία. "Ο.Κ. Έχω ένα κενό τις Τρίτες τι λέτε με θέλετε στην παρέα σας;"  "Γιατί όχι;"  Στην οντισιόν εξέθεσα όλα μου τα προσόντα έξυπνη, όμορφη και με καταπληκτική φωνήηηηηηηηηηη!Και για να μην τα πολυλογώ φυσικά η αίτησή μου έγινε δεκτή και μου δώσανε το ρόλο της Φρύνης.Πρέπει να ομολογήσω πως με δυσκόλεψε λίγο αυτό το λυθρίνι αλλά με βοήθησε αρκετά το φυσικό μου ταλέντο!

   Όπως καταλαβαίνετε εκτός από τις Τρίτες από την περσινή σχολική χρονιά  όσο πλησίαζαν οι ημερομηνίες για τις τελικές παραστάσεις κι άλλες μέρες της εβδομάδας αφιερώθηκαν σε αυτό το πορτοκαλοκόκκινο  ψαράκι.Τι να πω για τη Σταυρούλα που ακόμα και στον ύπνο της έβλεπε τρίγωνα ψαράκια!!!
Εγώ ευτυχώς όχι! Τα βράδια έκανα άλλα όνειρα.Απλώς τα πρωινά μοιραζόμουνα τις ανησυχίες της χαλαρά για να της τονίζω.
"Παίζουμε τώρα !
Παιχνίδι = Διασκέδαση.Απλά πράγματα.Όλα θα πάνε καλά!" 
Αυτό ξέρω πως βαριέται να το ακούει γιατί είναι το σύνθημά μου και το λέω συχνά αλλά νομίζω πως την ενθάρρυνα κατά κάποιο τρόπο γιατί σκεφτόταν πως δε θα΄ναι μόνη της στην αποτυχία.

Έτσι είναι η Σταυρούλα, σκέφτεται με την όπισθεν. Σιγά! Δεν καταλάβαινα γιατί τόση ανησυχία! Εντάξει, στις τελικές πρόβες κάναμε λάθη, ξεχνούσαμε τα λόγια μας, ή  τα λέγαμε σε λάθος στιγμή, μπαίναμε μπροστά από τις κούκλες και δεν ακουγόμασταν και μέσα στην κορύφωση της έντασης και της κούρασης ήθελα να τραβάω φωτογραφίες... Θέλαμε να παίζουμε  αλλά και να βλέπουμε,να βγαίνουμε στα σκοτεινά αλλά να μη σκοντάφτουμε, να πίνουμε παρασκηνιακά αλλά και να θυμόμαστε  τα λόγια μας.Όλα όσα θέλει ένας απλός άνθρωπος δηλαδή, και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.

   Κάπως έτσι μονοπώλησε τον ελεύθερό μου χρόνο ο Τριγωνοψαρούλης, αλλά χαλάλι του γιατί οι παραστάσεις άρεσαν σε μικρούς και μεγάλους σύμφωνα με τις προβλέψεις μου όλα πήγαν καλά...Που λέει ο λόγος! Πηδούσα εγώ στο κείμενο μπροστά αλλά επανερχόμασταν με μεγάλη δεξιοτεχνία.Χάσαμε γραμματάκι στην έναρξη αλλά πέσαμε στα τέσσερα και το βρήκαμε.Έφυγε η δαγκάνα του αστακού αλλά με μαεστρία γύρισε στη θέση του. Βγήκε το παραγέμισμα του καρχαρία από το στόμα του αλλά όλοι το πέρασαν για τη γλώσσα του.Φώτα καθυστέρησαν να σβήσουν και άναψαν σε λάθος στιγμή με αποτέλεσμα να φανούμε  όλοι οι κουκλοπαίκτες ντυμένοι στα μαύρα  ως ταλιμπάν στη σκηνή και άλλα μικρά, μικρά και ασήμαντα λαθάκια και ευτράπελα.Συμβαίνουν αυτά και στις "καλύτερες οικογένειες".

   Όλα καλά όμως και όταν ακούγαμε θετικά σχόλια από τους θεατές ψηλώναμε δίπλα στη Σταυρούλα να τη μοιράσουμε τέτοια επιτυχία να φάμε όλοι!Και όπως ήταν φυσικό καβαλήσαμε το καλάμι και αρχίσαμε να σκεφτόμαστε με την εξής σειρά Αθήνα, συμμετοχή σε διαγωνισμούς, πρόσκληση από το θέατρο της Πράγας, κόκκινο χαλί,φλας ,συνεντεύξεις...εγώ προσωπικά σκέφτηκα και που θα αφιέρωνα το βραβείο μου. Και η Σταυρούλα με προσγείωνε με τον εξής τρόπο: "Άντε για νάνι τώρα Μαρία". 


Τσ τσ τσ αν είναι δυνατόν !Να κόβεις με αυτόν τον  άκομψο τρόπο τα όνειρα κάποιου.Και καθώς τα φέρνω όλα αυτά στη μνήμη μου δεν μπορώ να αποσιωπήσω τη θεαματική απογείωση και προσεδάφιση που έφερα με  αξιοθαύμαστη τεχνική που θα ζήλευε και ο Μπαρίσνικοφ.Εκεί κάπου στο ημίφως των παρασκηνίων έπεσα με  τα μούτρα μου,δεν άφησα παραπονεμένα χέρια και πλευρά , και χτύπησα με όση δύναμη μπορούσα το γόνατό μου.Ακούστηκε γδούπος και βόγκηξα αλλά ο μεγαλύτερος πόνος ήταν η ανησυχία: "Με είδε κανείς;"Ευτυχώς τον ελιγμό  μοναδικής χάρης δεν τον θαύμασε κανείς! Κράτησα τους μώλωπες και μια κουτσαμάρα που βγήκε στη Φρύνη αλλά για να αποδείξω πως πάνω από όλα βάζω το καθήκον μου  στην τέχνη το ίδιο βράδυ έριξα και μερικές χορευτικές γυροβολιές!!! 


Μερικές συνήθειες δύσκολα κόβονται.Και όπως ο Μάρτης δε λείπει από την Σαρακοστή έτσι κι εγώ σηκώθηκα κουτσάμενη λυγάμενη, ή  κουτσή στραβή για τον Άγιο Παντελεήμονα!
   Ωραίο ήταν αυτό το παραμύθι! Το ευχαριστήθηκα ! Εκτός από την κούραση...κοιμήθηκα όμως και ξεκουράστηκα μετά το τέλος,εκτός από μια πίκρα...έφαγα σιροπιαστό και γλύκαινα, εκτός από το πέσιμο...έβαλα πάγο και πήρα παυσίπονο...Όλα ήταν υπέροχα...Όλοι ήταν υπέροχοι.

   Κουκλοθεατρική Ομάδα σας ευχαριστώ για αυτήν την ευκαιρία! Και όπως λέν στα παραμύθια φτάσαμε στο ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!!!!!!!!!!


   Εδώ πήρε τέλος αυτή η ιστορία, τώρα σας επιτρέπω να αποκοιμηθείτε... Καληνύχτα και ΄Ονειρα γλυκά!!!!

 
   

2 σχόλια: