ΑΝΑΜΝΗΣΗ

   Όπως και να΄χει πάντα θα θυμάμαι πώς τα μικρά μου χεράκια φώλιαζαν μέσα στις στοργικές του παλάμες και μαζί έβρισκαν ζεστασιά στην τσέπη του χοντρού του σακακιού όταν βαδίζαμε μαζί σε ξένους δρόμους εγώ μικρή και αυτός στα μάτια μου ένας γίγαντας, ένας βράχος .

   Έχασα τον φύλακά μου.Έσπασε  ο βράχος μου , λύγισε και ο γίγαντάς μου! Αδερφέ μου!
   Σου χαρίζω αυτήν την ανάμνηση .Πάρτην να την έχεις δική σου. Λυπάμαι που δεν πρόλαβες να χτίσεις δικές σου αναμνήσεις μα πιο πολύ λυπάμαι που δεν μπόρεσα  αυτό το  ένα και τελευταίο που μου ζήτησε να κάνω... Να σε προσέχω!