Είδα στο διαδίκτυο ένα ψηφιδωτό δαπέδου που μου έκανε κλικ και δεν έχασα ευκαιρία στις καλοκαιρινές διακοπές μου να κάνω ένα δοκιμαστικό. Εφοδιάστηκα λοιπόν με κόλλα πλακιδίων, μάζεψα πλακάκια διάφορα που είχαμε από την κατασκευή του σπιτιού , πήρα μια σπάτουλα και κουβαδάκια και με πρόχειρα ρούχα στην αυλή είπα να πειραματιστώ.
Ε! Λοιπόν δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο διασκεδαστικό θα ήταν .Με ένα σφυράκι ευχαριστήθηκα το σπάσιμο των πλακιδίων .Πολύ εκτονωτικό και ψυχοθεραπευτικό. Εντάξει με το σχέδιο καλά τα πάω, αλλά και η τοποθέτηση των κομματιών ήταν για μένα σαν ένα παιχνίδι αφού έμοιαζε με παζλ όπου προσπαθούσα να ταιριάσω το κατάλληλο κομμάτι στη σωστή θέση.
Η τελευταία πινελιά στην επιχείρηση ψηφιδωτό ήταν ο αρμός .Να γεμίζω τα κενά ανάμεσα στα πλακάκια και να μαζεύω χαιδεύοντας τα με απαλές κινήσεις και με βρεγμένο σφουγγάρι. Σαν την μανούλα που σκουπίζει δάκρυα μικρού παιδιού σε πρόσωπο με μουντζουρωμένα μάγουλα. Να τα σκουπίζεις για παρηγοριά γιατί έπεσε ή του πήραν το παιχνίδι και αυτό όλο να κλαίει και όλο να πασαλείβετε. Αυτό ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι. Η παρηγοριά …πολύ χάιδεμα έπεσε κι εγώ στα τέσσερα να τρίβω και να σκαλίζω, αλλά το κατάφερα.
Το ευχαριστήθηκα και σας το συστήνω ανεπιφύλακτα. Σε όσους από εσάς αρέσουν τα επιτραπέζια παιχνίδια και υπάρχουν κάποιοι που σας τη σπάνε αλλά οι καλοί σας τρόποι δε σας επιτρέπουν να φερθείτε με αγένεια…. Βγάλτε το άχτι σας πάνω στα πλακάκια και θα με θυμηθείτε!!!
Βέβαια και το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό .Μου άρεσε που από τα σπασμένα βγήκε ένα ωραίο αισθητικό αποτέλεσμα. Αν όμως μέχρι του χρόνου καλύψω την υπόλοιπη αυλή μάλλον αυτό θα είναι σημάδι πως δεν πάνε καλά τα νεύρα μου …
Καλημέρα φίλοι μου δημιουργικά και χαμογελαστά!!!!!
Κάτι καρέκλες καφενείου πολύ παλιές με φθαρμένη την ψάθα τους τα κράτησα σε μια ρακοσυλλεκτική κρίση που με είχε κυριεύεσει ένα φεγγάρι. Ξεχασμένες σε μια γωνιά της αποθήκης υπέμειναν την φθορά του χρόνου μέχρι που βρήκα σκοινιά σε διάφορα χρώματα και είπα να δοκιμάσω την τύχη μου ως καρεκλοποιός όταν βρέθηκα σε απελπιστική ανάγκη να απασχολήσω λίγο τα χέρια μου μπας και μπορέσω με αυτόν τον τρόπο να αποσπάσω την προσοχή μου από τις εξελίξεις της επικαιρότητας.
Βούτηξα σε χρώμα το πινέλο και φρεσκάρισα τον ταλαιπωρημένο σκελετό τους. Ζορίστηκα στην πρώτη αλλά πήρα φόρα και έντυσα και τις πέντε καρέκλες που είχα με διάφορα σκοινιά και νομίζω πως κατάφερα να ολοκληρώσω μια καλούτσικη τραπεζαρία κήπου.
Με θέα τη θάλασσα , το απέραντο γαλάζιο του ουρανού ,συντροφιά με ελληνικό καφεδάκι ,σχήματα και χρώματα που μας θυμίζουν ελληνικά νησιά από μια άκρως ελληνική γωνιά του πλανήτη σας στέλνω την καλημέρα μου !
Υ.Γ. Η φωτογράφηση έγινε για τις ανάγκες του «παραμυθιού μου» για όσους ξέρουν ότι ο καφές δεν είναι στις προτιμήσεις μου.
Aς γελάσουμε και λίγο…Ζέστη , ήλιος και θάλασσα πάμε παραλία…ανοίγει η ομπρέλα και απλώνουμε τα κορμιά μας στις καρέκλες. Γυαλιά ηλίου ,καπελάκι και αγνάντεμα. Με την άκρη του ματιού μου βλέπω την Ειρήνη να βγάζει αντηλιακό και να το ακουμπά στο τραπέζι. Μετά ανασκαλεύει την τσάντα της βγάζει και άλλο. Συνεχίζει το ανακάτεμα και ούτε λίγο ούτε πολύ εναποθέτει στη σειρά τέσσερα μπουκαλάκια, σωληνάρια με διαφορετικό δείκτη προστασίας. Δε δίνω σημασία. Ανακατεύω με τα πόδια μου την άμμο και γεμίζω τα μάτια μου με το γαλάζιο που απλώνεται μπροστά μου. Όμως δίπλα μου η Ειρήνη έχει πιάσει δουλειά και απλώνει πάνω της αντηλιακό. Κλείνει το ένα ανοίγει το άλλο. Άλλο στα πόδια άλλο στα χέρια…μου δίνει άλλο και μου ζητά να της βάλω στην πλάτη…
-Τι κάνεις ρε κορίτσι; Ρωτάω.
-Από την περσινή σεζόν μου μείνανε να τα τελειώσουμε. Απαντά.
Πάμε να μπούμε στα νερά και φωνάζει.
-Α! δεν έβαλα στο πρόσωπο …
Και βγάζει μέσα από την τσάντα άλλο αντηλιακό.
Σκέψου λέω τώρα να αποκτήσεις και διαφορετικές αποχρώσεις του καφετί στο σώμα σου με τόσους δείκτες που χρησιμοποίησες. Γελώντας σκάω μια βουτιά στην αγαπημένη μου θάλασσα .Είμαστε ακόμα μόνοι στην παραλία και μπορώ να γελάω δυνατά , να κολυμπάω πλατσουρίζοντας και να κάνω σαματά με τις σκέψεις μου .Γεια σου Ειρήνη με τα ωραία σου !!!!!!!!!!!!!
Ο καιρός έστρωσε ,το σπίτι ταχτοποιήθηκε, τα μπάνια στη θάλασσα άρχισαν δειλά δειλά. Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση αναμονής , πολύ μουδιασμένοι όλοι όσοι είμαστε εδώ αλλά τα στόματα υπάρχουν ,αναπνέουν, μιλάνε και το κυριότερο πεινάνε.
Ναι εφοδιάσαμε το ντουλάπι με ρύζι αλεύρι και ζυμαρικά για παν ενδεχόμενο ,αλλά μια και μπορούμε ακόμα δεν ρίχνουμε έναν μουσακά στο ταψί να τον ευχαριστηθούμε;
Συμφωνείτε! Ελάτε μαζί μου φίλοι μου έχω επινοήσει συνταγή για τεμπέληδες!Σε δυο ταψιά φούρνου αράδιασα μελιτζάνες και επειδή δε μου έφτασαν συμπλήρωσα με κολοκυθάκια.Τα χάιδεψα με το πινέλο βουτηγμένο σε ελαιόλαδο λίγο αλατάκι και τα έριξα στο φούρνο στους 220ο C στο γριλ.
Σε κατσαρόλα τσιγάρισα μπόλικο ξερό κρεμμύδι και σκόρδο,ένα κιλό κιμά ,ντομάτα σαλτσούλα αλάτι , πιπέρι και ρίγανη.
Έκοψα τις πατάτες σε φετούλες τις αράδιασα στον πάτο του ταψιού.
Από πάνω τα ψητά λαχανικά, τον κιμά και τέλος την κρέμα που ετοίμασα ως εξής: Μισό βούτυρο έλιωσα στην κατσαρόλα.Έβαλα αλεύρι τόσο όσο να το ρουφήξει με το ένα χέρι ανακατεύω και με το άλλο ρίχνω λίγο λίγο ένα λίτρο γάλα όπως είναι κρύο .Στην αρχή φαίνεται ότι πάει να σβολιάσει αλλά μην το φοβάστε συνεχίστε αδιάφορα μέχρι να πήξει.Κάνουν μπλουμ στην κατσαρόλα δύο αυγά που δίνουν ένα ωραίο ροζαλί χρώμα στην κρέμα συμπληρώνουμε αλατάκι, πιπεράκι και μοσχοκάρυδο.
Νομίζω πως κάπως έτσι είναι έτοιμο να μπει στο φούρνο στους 220ο C για όση ώρα χρειάζεται να σχηματιστεί μια καστανή κρούστα στην επιφάνεια της μπεσαμέλ. Αποφεύγοντας το τηγάνισμα που βαριέμαι αφόρητα κερδίζω σε ένα πιάτο πιο υγιεινό, χωρίς πολλά λάδια εξίσου νόστιμο όμως με την κλασική συνταγή.
Και επειδή η φτώχια θέλει καλοπέραση είπα να απολαύσουμε το μουσακά μας σε τραπέζι στρωμένο με γούστο και φινέτσα.Καλή μας όρεξη ! Ορίστε να φάμε….
