Κάτι καρέκλες καφενείου πολύ παλιές με φθαρμένη την ψάθα τους τα κράτησα σε μια ρακοσυλλεκτική κρίση που με είχε κυριεύεσει ένα φεγγάρι. Ξεχασμένες σε μια γωνιά της αποθήκης υπέμειναν την φθορά του χρόνου μέχρι που βρήκα σκοινιά σε διάφορα χρώματα και είπα να δοκιμάσω την τύχη μου ως καρεκλοποιός όταν βρέθηκα σε απελπιστική ανάγκη να απασχολήσω λίγο τα χέρια μου μπας και μπορέσω με αυτόν τον τρόπο να αποσπάσω την προσοχή μου από τις εξελίξεις της επικαιρότητας.
Βούτηξα σε χρώμα το πινέλο και φρεσκάρισα τον ταλαιπωρημένο σκελετό τους. Ζορίστηκα στην πρώτη αλλά πήρα φόρα και έντυσα και τις πέντε καρέκλες που είχα με διάφορα σκοινιά και νομίζω πως κατάφερα να ολοκληρώσω μια καλούτσικη τραπεζαρία κήπου.
Με θέα τη θάλασσα , το απέραντο γαλάζιο του ουρανού ,συντροφιά με ελληνικό καφεδάκι ,σχήματα και χρώματα που μας θυμίζουν ελληνικά νησιά από μια άκρως ελληνική γωνιά του πλανήτη σας στέλνω την καλημέρα μου !
Υ.Γ. Η φωτογράφηση έγινε για τις ανάγκες του «παραμυθιού μου» για όσους ξέρουν ότι ο καφές δεν είναι στις προτιμήσεις μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου