ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ

Η σημερινή ήταν η τελευταία προβολή και έκανα ματιά στη Σταυρούλα! Στην αρχή με κοίταξε με επιφύλαξη. Είμαι σίγουρη πως αρχικά σκέφτηκε «Ωχ! Πάλι θα μου πει να ρθούμε απόγευμα στο σχολείο» αλλά τη διέψευσα. Απόψε θα σε πάω κινηματογράφο και θα δούμε «τα μυαλά που κουβαλάς». «Καλό είναι αυτό;» με ρωτάει. «Πολύ καλό …κινούμενο σχέδιο» της απαντώ προσπερνώντας την, δεν τη βλέπω αλλά ξέρω πως έχει σχηματιστεί ένα ερωτηματικό στο πρόσωπό της.

 Το απόγευμα πέρασα την πήρα ήρθε μαζί η Παναγιώτα και η Σοφία μια φίλη μας θα μας συναντούσε εκεί. Είχε μαζί της τον εγγονό της. «Ορίστε που ανησυχούσες! Πάμε το παιδί στο σινεμά!» της λέω. «Και οι τέσσερις; Είπα στην κόρη μου πως θα έρθω και νιώθω λίγο άβολα» «Εγώ πάλι νιώθω ενθουσιασμένη!»

Και πραγματικά. Ήταν μια υπέροχη ταινία! Βέβαια πρέπει να σας ομολογήσω πως πλάνταξα στο κλάμα, δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα που έτρεχαν, αλλά το ευχαριστήθηκα.

Εμ! Βέβαια θα μου πείτε… με τα μυαλά που κουβαλώ!!!

ΟΤΙ ΠΡΟΚΥΨΕΙ...

Ακολουθώντας κατά γράμμα τη συνταγή της μαμάς για τα ποντιακά πισία τα πήγαινα καλά ,μπορώ να πω περίφημα -"πιο καλά κι από της γιαγιάς" μου λέγανε τα παιδιά μου-μέχρι σήμερα.Βιαστικά όπως όλες οι δουλειές μου μόλις γύρισα από το σχολείο ζύμωσα και το άφησα να ξεκουραστεί για να φουσκώσει.Στο ενδιάμεσο τα γνωστά σε γρήγορους ρυθμούς, ώσπου ανοίγω να τσεκάρω και βλέπω το ζυμάρι απλωμένο.

Κάνω την υπόθεση ότι θέλει περισσότερο χρόνο το κλείνω και πετάγομαι για μια μεταφορά.Μετά από ένα εικοσάλεπτο ξανανοίγω και παθαίνω.Αντί να φουσκώσει προς τα πάνω άπλωσε ξεφούσκωτο.Και τώρα τι κάνουμε;Τους τσελεμεντέδες μου μέσα! Φυσικά τηλέφωνο στη μανούλα, που φυσικά κοιμόταν και την ξύπνησα, αλλά δεν το έθιξα απλώς μπήκα κατευθείαν στο θέμα.

Το και το της λέω .Τι κάνω τώρα;Να το κάνεις πίτσα μου λέει.Τι πίτσα!Αναφώνησα δεν έχω υλικά, η αγορά είναι κλειστή κι εγώ περιμένω κόσμο!!!!Να κάνεις άλλο ζυμάρι .Μου βρίσκει άλλη λύση.Μου σώθηκε και η μαγιά.Ε! Τότε ξεκίνα να το τηγανίζεις και βλέπεις.
Τι να κάνω κι εγώ ξεκίνησα.Φυσικά το ζυμάρι ήταν αποτυχία.Αν και άπειρη μπορούσα να το καταλάβω.Κολλούσε και δε δουλευόταν.Το προσπέρασα.Έκανα την  τρυπούλα και τα έριξα στο τηγάνι με την ελπίδα να φουσκώσουν μέσα στο καυτό λάδι,αλλά πού;

Δοκιμάζω ένα, χμμμ καλούτσικο,πιο τραγανό, "εντάξει" λέω στον εαυτό μου και συνεχίζω.Θα τα φάνε δεν υπάρχει περίπτωση.Όμως μετά από δυο τρεις τηγανιές μου ήρθε ιδέα. Τσέκαρα ότι είχα τυράκι στο ψυγείο και το τόλμησα.Άμπρα κατάμπρα και σας μεταμορφώνω σε τυροπιτάκια.

Μόλις μια ώρα πριν τις επισκέψεις τελείωσα συμμάζεψα την κουζίνα και βουτηγμένη στην τηγανίλα έκοψα ένα δρομολόγιο ακόμα.Αλλά τα τυροπιτάκια μου έκαναν θραύση!Το θέμα είναι πως μου ζητάνε συνταγή και δεν ξέρω πως ακριβώς να την διατυπώσω;Ζυμώνεις το ζυμάρι και αν φουσκώσει το κάνεις πισία;Αν δε φουσκώσει το κάνεις τυροπιτάκια;Ζυμώνεις και ότι προκύψει; 

Φιλιά!!! 

ΜΗΛΟΠΙΤΑ

Φθινοπώριασε!
 Σχεδόν με ανακούφιση υποδέχτηκα τα σημερινά καμώματα του Σεπτέμβρη.Ήταν μια μέρα χαλαρή αφού τα σχολεία ήταν κλειστά.Η νύχτα με βρήκε στην αυλή να προσπαθώ να βάλω σε μια σειρά τον κήπο που κατά τη διάρκεια της απουσίας μου θέριεψε, φούντωσε και αγρίεψε.Λέτε να του λείπω;

Νύχτωσε πολύ γρήγορα-έτσι τουλάχιστον μου φάνηκε- και αναγκάστηκα να μπω μέσα.Με ανοιχτές πόρτες και παράθυρα άφησα το μάτι να χαθεί στο μαύρο σκηνικό της αυλής."Ωραία που θα ήταν να φωτιζόταν κάποια σημεία με πράσινη λάμπα από κάτω προς τα πάνω!"... έκανα μια σκέψη! Μάλλον σκέψη θα μείνει.Είναι που δυο μέρες τώρα -αφού έχω τελειώσει όλες τις άλλες μου δουλειές- καταπιάστηκα με το ζήτημα των σκηνικών της θεατρικής ομάδας και με έχει συνεπάρει το παιχνίδι φωτός και σκιάς.

Τέλος πάντων εκεί  που ήμουν βουτηγμένη σε σκέψεις έπεσε το μάτι μου στη μηλιά ...τη φορτωμένη.Μα βέβαια! Μηλόπιτα!... Θα φτιάξω μια μηλόπιτα!Γιατί μήλα υπάρχουν...και αύριο τα παιδάκια μου έχουν σχολείο...και είναι η εποχή τους βεβαίως...και μια που ήθελα κάτι να κάνω...

  Έχουμε λοιπόν και λέμε. Βάζω για βάση τη συνταγή του κέικ. Δηλαδή:
Βούτυρο 250 γρ. το χτυπάω να αφρατέψει και συμπληρώνω 2 περίπου κούπες ζάχαρη.
4 αυγά, 1 μπέκιν,1 βανίλια, 1,5 κούπα γάλα και 500 γρ αλεύρι.Απλώνω το μείγμα στο ταψί του φούρνου κόβω και καθαρίζω τα μήλα.Τα ζαχαροκανελώνω και τα τοποθετώ στο ταψί σε σειρές.Ψήνουμε στους 200 βαθμούς για περίπου 45΄με 50΄ λεπτά.

Έτσι την κάνει η μαμά μου,αλλά όλες οι ελληνίδες μάνες έχουν λίγο πολύ μια συνταγή μηλόπιτας στα τεφτέρια τους. Λέω να κάνω μια αναζήτηση σε συγγενείς και φίλους από αύριο και να καταγράψω ... το μήνα του μήλου...ή  της μηλιάς το πανηγύρι... ή μήλα και παράδοση... Θα δούμε.

Προς το παρόν έτοιμη η δική μου μηλόπιτα.Σας προσκαλώ λοιπόν να την τσακίσουμε τώρα που είναι ζεστή και νόστιμη!

ΣΟΚΟΛΑΤΟΠΙΤΑ ΕΙΡΗΝΗΣ

Να κεράσω γλυκό;
Έτσι για το καλό ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς!

Τα υλικά μας :

4 αυγά

1 κούπα ζάχαρη

1 κούπα γάλα

1 1/2 κούπα αλεύρι

1 βανίλια

1 μπέκιν

4-5 κουταλιές της σούπας βιτάμ

4-5 κουταλιές της σούπας κακάο

1 κουβερτούρα λιωμένη

Ψήνουμε στους 180  βαθμούς.
Φτιάχνουμε σιρόπι με 2 κούπες νερό και μία ζάχαρη, το περιχύνουμε και έτοιμη η σοκολατόπιτα της Ειρήνης .

Όπως τακτοποιούνται εκκρεμότητες και αρχίζουν τα υποθέματα να μπαίνουν στη σειρά, έρχεται σιγά σιγά ένα ξέγνοιασμα και λες τώρα το θέλω το γλυκάκι μου.

Έτσι τώρα ήρθε η ώρα για ένα γλυκό, τόσο όσο πρέπει, που ήταν έτοιμο από το καλοκαίρι και δεν έμεινε ψίχουλο στα πιάτα για δείγμα, από τα χεράκια της φίλης μου.

Την καλημέρα μου !

 

ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣ ΜΠΟΓΙΑΤΖΗΣ

Το ημερολόγιο ερασιτέχνη μπογιατζή
"Το σπίτι χρειάζεται βάψιμο".Έκανα τη διάγνωση και προετοιμάζω το έδαφος πριν από το Πάσχα.Κανενός το αφτί δεν ιδρώνει αλλά το δικό μου μυαλό έχει πάρει φόρα και καταστρώνει σχέδια.Άνοιξα τα κιτάπια μου με τα χρωματολόγια, ενημερώθηκα για τις τελευταίες τάσεις και ανακοίνωσα "Εγώ θα βάψω". 

1η μέρα 
Ξεκίνησα από το χαμηλοτάβανο μπάνιο.Ετοίμασα το χώρο, φόρεσα τα ρούχα της "δουλειάς" πινέλα, βούρτσα κ.λ.π.Το έκοψα γύρω γύρω και στη συνέχεια βουτάω τη βούρτσα την τινάζω και μόλις σηκώνω το χέρι ακούω πλατς πλατς.Μόλις δημιούργησα και χωρίς να το θέλω έργο τέχνης γύρω μου.Απέναντι στον καθρέφτη έμεινα να κοιτάζω το αριστούργημα του οποίου μέρος αποτελούσα κι εγώ.Πιο πολύ ώρα μου πήρε το καθάρισμα από το βάψιμο.

2η μέρα 
Κατέβασα κουρτίνες καλύμματα τραπεζομάντηλα και αν το πλυντήριο είχε στόμα είμαι σίγουρη πως δε θα μου μιλούσε ευγενικά.Κάλυψα έπιπλα και έβαλα ταινία γύρω από πρίζες και σοβατεπί. Πέθανα από το  ανεβοκατέβασμα στη σκάλα,και όσο συνεχίζω τη δουλειά αντί να βελτιώνω την τεχνική μου τόσο δημιουργώ καινούρια αφηρημένα σχέδια στο πάτωμα και πάνω μου.Έκανα στο μπάνιο περισσότερη ώρα να καθαριστώ από ότι στο καθάρισμα του δωματίου.

3η μέρα
Αποφάσισα να εφαρμόσω μια τεχνική που μου έδειξε ο θείος μου για να μην ξοδεύω πολύ χρόνο στο καθάρισμα.Ένας κουβάς με σκέτο νερό και σφουγγαρίστρα δίπλα στον κουβά με την μπογιά.Απλώνω ένα λεπτό στρώμα νερού στο πάτωμα όπου βάφω και έτσι ότι μπογιά πέφτει στο πάτωμα δεν προλαβαίνει να στεγνώσει.Μια , δυο, τρεις και επειδή όταν δουλεύω σκέφτομαι διάφορα, έκανα την κίνηση σφουγγαρίστρα στην μπογιά και στο πάτωμα.Από τις πιτσιλιές στο πάτωμα πέρασα στη ζωγραφική με υπερμεγέθη πινέλο.

4η μέρα
Η μαμά μου για να με διευκολύνει μου πήρε το έξυπνο ρολό.Του βάζεις χρώμα μέσα και βάφεις χωρίς να λερώνεις λέει η διαφήμιση. Τι να κάνω εδώ που έφτασα θα το χρησιμοποιήσω και αυτό.Θέλει χρόνο και τρόπο για να ποτίσει  η μπογιά το ρολό και να αρχίσει να βάφει.Με το ένα λίτρο μπογιά μέσα όπως καταλαβαίνετε πιάστηκαν χέρια , πιάστηκε ο αυχένας...Μια χαρά τα πήγαινα ώσπου έσπασε το κοντάρι και έφυγε το ρολό απ΄το  παράθυρο.Ευτυχώς είμαι σε μονοκατοικία.

5η μέρα
Παύση εργασιών βαψίματος γιατί έχουν  μαζευτεί βουνό τα ρούχα για σίδερο και οι κουρτίνες είναι έτοιμες να περαστούν στα δωμάτια που τελείωσα.Ο Σεπτέμβρης ζήλεψε από το καλοκαίρι και συνεχίζει τις πολύ ζεστές μέρες το σαββατοκύριακο που θυσιάζω για τον καλλωπισμό του σπιτιού.

6η μέρα
Δεν είμαι από αυτούς που τα παρατάνε εύκολα και αφού έβαλα στο μυαλό μου να βάψω το σπίτι ,βρήκα μπογιατζή να ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησα.

7η μέρα
Το σπίτι έλαμψε και άστραψε. Έγραψα τέλος  στην καριέρα μου ως ελαιοχρωματιστής και είπα στον εαυτό μου "δεν ξαναπιάνω άλλο πινέλο...εκτός αν ...είναι για να ζωγραφίσω!"