Αφού πήγαμε κι ήρθαμε αμέτρητες φορές με τη Γωγώ, στο Ωδείο για σκηνικά και φώτα και ήχους αποφασίσαμε να κάνουμε ένα γρήγορο διάλειμμα για ένα καφεδάκι. Η μέρα ήταν ζεστή, καλοκαιρινή, με τα πόδια να σέρνονται από την κούραση και τα χέρια να τρέμουν από το κουβάλημα και όλα τα παρατράγουδα σωριάσαμε τα κορμιά μας στις πρώτες άδειες καρέκλες που βρήκαμε μπροστά μας.Μόλις ήρθε η παραγγελία και η φίλη μου άρχισε να με ενημερώνει για το πρόγραμμά της πιάνω με την άκρη του ματιού μου στο πολύ βάθος μια κυρία να έχει ριγμένο στον ώμο της ένα πράσινο ύφασμα και να απομακρύνεται.
Μακριά δε βλέπω αλλά αυτό που νόμιζα ότι βλέπω είχε ενδιαφέρον, παρατώ λοιπόν τη φίλη μου, και αρχίζω να τρέχω παίρνοντας δρόμο και δρομάκι. Με κίνδυνο ή να πατηθώ από αυτοκίνητο ή να σωριαστώ γιατί ανέπτυξα μεγάλη ταχύτητα και καθώς δεν είμαι συνηθισμένη καταλαβαίνετε...Όσο πλησίαζα τόσο έπαιρνε μπροστά στα μάτια μου σάρκα και οστά ένας πανέμορφος δράκος.Σταματώ την κυρία που απόρησε και της εξηγώ γρήγορα τι θέλω πριν προλάβει να σχηματίσει αρνητική εντύπωση μια και έβλεπε μπροστά της μια άγνωστη λαχανιασμένη - όμως σοβαρή -γυναίκα να της λέει :"Τι όμορφος αυτός ο Δράκος; Από πού τον πήρατε;"
Για να μη σας τα πολυλογώ η κυρία Βάσω -έτσι τη λένε- δασκάλα ζωγραφικής μου είπε κατά λέξη: "Επειδή καταλαβαίνω τον πόνο σου θα σου τον δώσω..." .Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και ονόματα και πήρα το δρόμο για την επιστροφή. Η Γωγώ δεν είχε ακόμα καταλάβει.Φυσικό άλλωστε! Απλώς με είδε να πετάγομαι και να τρέχω.Αλλά ούτε που κουνήθηκε από τη θέση της. Συνεχίσαμε τον καφέ μας και με ρωτάει :"Τώρα τι άλλο έχεις να ετοιμάσεις " "Πολλά" της απαντώ "αλλά έχε τα μάτια σου ανοιχτά μπορεί να περάσει κανένας με κέρβερο, αυτό πρέπει να ετοιμάσω τώρα" ....
Τελικά να καταπιάνεσαι με ένα εγχείρημα και να κάνεις κατάθεση ψυχής είναι μεγάλος πόνος!
Αλλά όταν η προσπάθειά σου βρίσκει ανταπόκριση είναι τόσο μεγάλη η ικανοποίηση!
Ο Δράκος ήρθε και πήρε θέση στο σκηνικό μας,κάτω από μια ελιά που εκτελεί και χρέη δέντρου εσπερίδων.Ευχαριστώ πολύ την κυρία Βάσω που μου τον εμπιστεύτηκε παρόλο που δε με γνώριζε.
Ευχαριστώ πολύ τα παιδιά μου πρωταγωνιστές του "Ηρακλή" τον Σπύρο, τον Κώστα, τη Δήμητρα,τη Βιργινία , την Όλγα,την Αναστασία, τη Μαρία,την Ελένη , τη Γλυκερία, τη Μαριαλένα, τη Ναυσικά, το Θόδωρο, το Νίκο,τον Σάκη , το Νίκο, τον Κωνσταντίνο, τον Στέφανο, την Ειρήνη και τη Μαρία
που πιάσανε μαζί μου το κουβάρι του μύθου και παρά τις δυσκολίες το υποστήριξαν και το τερμάτισαν με επιτυχία!
Μακριά δε βλέπω αλλά αυτό που νόμιζα ότι βλέπω είχε ενδιαφέρον, παρατώ λοιπόν τη φίλη μου, και αρχίζω να τρέχω παίρνοντας δρόμο και δρομάκι. Με κίνδυνο ή να πατηθώ από αυτοκίνητο ή να σωριαστώ γιατί ανέπτυξα μεγάλη ταχύτητα και καθώς δεν είμαι συνηθισμένη καταλαβαίνετε...Όσο πλησίαζα τόσο έπαιρνε μπροστά στα μάτια μου σάρκα και οστά ένας πανέμορφος δράκος.Σταματώ την κυρία που απόρησε και της εξηγώ γρήγορα τι θέλω πριν προλάβει να σχηματίσει αρνητική εντύπωση μια και έβλεπε μπροστά της μια άγνωστη λαχανιασμένη - όμως σοβαρή -γυναίκα να της λέει :"Τι όμορφος αυτός ο Δράκος; Από πού τον πήρατε;"
Για να μη σας τα πολυλογώ η κυρία Βάσω -έτσι τη λένε- δασκάλα ζωγραφικής μου είπε κατά λέξη: "Επειδή καταλαβαίνω τον πόνο σου θα σου τον δώσω..." .Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και ονόματα και πήρα το δρόμο για την επιστροφή. Η Γωγώ δεν είχε ακόμα καταλάβει.Φυσικό άλλωστε! Απλώς με είδε να πετάγομαι και να τρέχω.Αλλά ούτε που κουνήθηκε από τη θέση της. Συνεχίσαμε τον καφέ μας και με ρωτάει :"Τώρα τι άλλο έχεις να ετοιμάσεις " "Πολλά" της απαντώ "αλλά έχε τα μάτια σου ανοιχτά μπορεί να περάσει κανένας με κέρβερο, αυτό πρέπει να ετοιμάσω τώρα" ....
Τελικά να καταπιάνεσαι με ένα εγχείρημα και να κάνεις κατάθεση ψυχής είναι μεγάλος πόνος!
Αλλά όταν η προσπάθειά σου βρίσκει ανταπόκριση είναι τόσο μεγάλη η ικανοποίηση!
Ο Δράκος ήρθε και πήρε θέση στο σκηνικό μας,κάτω από μια ελιά που εκτελεί και χρέη δέντρου εσπερίδων.Ευχαριστώ πολύ την κυρία Βάσω που μου τον εμπιστεύτηκε παρόλο που δε με γνώριζε.
Ευχαριστώ πολύ τα παιδιά μου πρωταγωνιστές του "Ηρακλή" τον Σπύρο, τον Κώστα, τη Δήμητρα,τη Βιργινία , την Όλγα,την Αναστασία, τη Μαρία,την Ελένη , τη Γλυκερία, τη Μαριαλένα, τη Ναυσικά, το Θόδωρο, το Νίκο,τον Σάκη , το Νίκο, τον Κωνσταντίνο, τον Στέφανο, την Ειρήνη και τη Μαρία
που πιάσανε μαζί μου το κουβάρι του μύθου και παρά τις δυσκολίες το υποστήριξαν και το τερμάτισαν με επιτυχία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου